بنام خداوند آفریننده ی کو های استوار

از امامزاده جعفر بدون توقف به شهر پلور رفته و در اولین پناهگاه در ارتفاع 2160 متری اقامت گزیدیم. نهار جوجه کبابی بود که همگی در درست کردنش کمک کرده بودیم و حسابی به دل نشست. می دانستم از فردا خوردن ممنوع می شود زیرا در ارتفاع بالای 4000 متر نمی توان حجم بالای از غذا را میل کرد چون  برای کسانی که با که با محیط هم هموایی نداشته اند بشدت باعث تهوع می گردد. عصر هوا ابری شد و ما از فرط بیکاری به بیابان های اطراف زدیم و دیدن تعداد زیادی کندو و عده ای در حال استخراج عسل به دل می نشست. بیابان پر بود ار گیاه مرزانگوش که از خانواده آیوشن است و بسیار معطر و زیبا.  جیبم را از این گیاه پر کردم.  گیاه دیگری که به چشم می خورد خشخاش وحشی بود که مرا به سال های دور برد. زمانی که در روستای اسکان به دایی ام در کشت خشخاش  کمک می کردیم. گل خشخاش بسیار زیباست و فرقش با گل خشخاش هایی که در اسکان کشت می شد در رنگ آن است. خشخاش وحشی قرمز شبیه به گل شقایق است و خشخاش تریاک دارای گل صورتی کم رنگ است. مقدار زیادی خشخاش خوردیم که مزه اش زیاد توفیری با خشخاش اسکان  نداشت فقط رنگ این بار  بجای سفید قهوه ای تیره بود. شب را استراحت کرده و فردا با دو دستگاه نیسان آبی به گوسفندسرا در ارتفاع 2950 متر رفتیم شب حسابی بارن باریده بود و جاده خاکی که قرار است از طرف دولت آسفالت شود هیچ گرد و خاکی نداشت. بهر حال اگر این جاده آسفالت شود تا گوسفند سرا با هر وسیله نقلیه ای به سادگی می توان رفت و آن وقت گوسفند سرا با یک مسجد کوچک بنام مسجد صاحب الزمان و پناهگاهی از مسجد کوچکتر نمی تواند جواب خیل عظیم ملت دیدار یا صعود کننده را بدهد. به هر صورت دوستداران طبیعت از این که این جاده خاکی هم راه افتاده بسیار ناراحت هستند اما شخصی که با ماشین پرایدش به این ارتفاع می آید حتما از اینکه جاده به شدت برای ماشین وی بی کیفیت است  شاکی است. من نمی دانم چه بگویم و حق را به چه کسی بدهم. قبلا که این جاده خاکی نبوده از شهر پلور تا همین گوسفند سرا هفت ساعت راه بوده اما الان با نیم ساعتی می توان با نیسان صعود کرد. البته در صعود سبلان همین مساله را دیدم آنجا نیز تا پناهگاه در ارتفاع 3000 متری جاده خاکی مناسبی درست کرده اند. و از آنجا باید  تا ارتفاع 4811 متر صعود کرد که با حداکثر 5 ساعت این کار امکان پذیر است. صبحانه را در گوسفند سرا با نصف نان لواش و مقداری پنیر و یک کمی عسل صرف نموده با کوله بسیار سنگین به سمت پناه گاه سوم در ارتفاع 4200 متر راه افتادیم. می توانستیم قاطر بگیریم و کوله پشتی را به قاطر ها بسپاریم اما بی انصاف ها برای هر کوله پشتی 17000 تومان طلب می کردند. خلاصه دلمان نیامد برای این مساله پول خرج کنیم کوله پشتی 20 کیلیویی را برداشته راه افتادیم....

 یا حق.  ادامه دارد