بنام خدا
سلام دوستان خوب.

استاد پرویز شهریاری، به قول روزنامه شرق شهریار ریاضی ایران‌زمین  هم رفت. برای من که در دوران دبیرستان با کتاب روش‌های جبر او آشنا شده بودم و کلی با این کتابش صفا کرده بودم، شهریاری مثل یک چراغ فروزان بود. بعد که به رشته ریاضی دانشگاه علم و صنعت تهران وارد شدم بیشتر و بشتر شهریاری را شناختم و ارادت پیدا کردم. فکر می‌کردم فارغ التحصیل دانشگاه پاتریس لومبای مسکو که الان دانشگاه دوستی ملل شده است،  باشد، اما خودش گفت که فارغ‌اتحصیل دانشگاه تهران است و زبان روسی را در زندان زمان شاه آموخته است. کتاب بازی با بی نهایت خانم رزا پتر را بخوبی ترجمه کرده  و من حتی در جبهه نیز این کتاب را با خود برده بودم و مطالعه می کردم که عجب متن زیبایی دارد. انتشار بیش از 240 جلد کتاب کار هر کسی نیست اما شهریاری به عشق ایران زمین و برای برآمدن نام ایران هر چه در توان داشت گذاشت. این ایرانی بودن را در حد تعصب به کار می گرفت حتی به غیاث الدین جمشید کاشانی ریاضیدان بزرگ این مرز  بوم جمشید کاشانی می گفت! خیام را ابداع کننده هندسه تحلیلی می دانست و بسیار ریاصیدانان ایرانی را ستایش می کرد. وقتی که دعوت گروه ریاضی دانشگاه اراک را پذیرفت شب به هتل خانه معلم محل اقامتش با آقای مجیدی  دانشجوی فقید و علاقمند به تاریخ علم ریاضی  رفتیم. بیش از یک ساعت پیر مرد از علاقمندی های خویش گفت. بوی گفتم در کتاب تاریخ ریاضی ایران که نوشته‌اید نام الکرجی را به عنوان ریاضیدان اهل ری عنوان کرده اید که درست نیست. ایشان در کرج ابودلف یعنی همین آستانه اراک متولد شدة‌اند و اصالتا اراکی هستند. قبول کرد و گفت من از روی کتاب خدا بیامرز قربانی نوشته ام. قولکی داد در انتشار مجدد آن را اصلاح کند که اجل مهلتش نداد. در 83 سالگی وقتی در سالن شهید چمران دانشکده علوم به سخنرانی پرداخت به سختی از پله ها بالا می رفت. پیری هم عجب مصیبتی است. خدا هر چه به انسان می دهد ذره ذره از او باز می ستاند. خدا این مرد بزرگ و ارزشمند را قرین رحمت کند. یا حق