بنام خدای آفریننده کو ها

ای دیو سیاه پای در بند
ای گنبد گیتی ای دماوند

روز سه شنبه 25 فروزدین برای شرکت و ارائه مقاله در هیجدهمین سمینار آنالیز ریاضی و کاربردهای آن  به همراه دکتر علیمحمدی و دکتر مرادی عازم تهران بودیم. دکتر مرادی رانندگی می کرد و هوا بخاطر باران بسیار عالی دو شنبه بسیار دلپذیر و فوق العاده تمیز بود. باد با سرعت مناسبی در حال وزیدن بود و در دوردست کران تا کران کو ه ها  پیدا بودند. آقام خدا بیامرز می گفت از بالای راسوند که در 35 کیلومتری غرب اراک است هم دماوند پیداست و هم الوند و همیشه این سه نام را با هم می آورد: راسوند و الوند و دماوند. از دکتر نشوادیان شنیده بودم که از بالای کوه سفیدخانی در 15 کیلومتری جنوب غربی اراک دماوند را دیده است. ایشان حتی مطرح کردند که از ابراهیم آباد در 45 کیلومتری شرق اراک است  با اینکه در ارتفاع قرار ندارد  بارها قبلا که هوا تتمیز بوده دماوند را دیده است. البته این را مثل یک نوستالژی بیان می کنند که آلودگی هوا دیگر این نعمت را از بشر ربوده است. وقتی به ابراهیم آباد نزدیک شدیم فقط روبرو را نگاه می کردم و در به در به دنبال  دماوند این گنبد گیتی به قول مرحوم بهار بودم. البته وقتی یک 15 کیلومتری از ابراهیم آباد گذشتیم و به اول سرازیری بعد از ارتفاع رسیدم یعنی در 70 کیلومتری جنوب غربی قم و در 60 کیلومتری شمال شرق اراک کله قند سفید نمایان گشت و واقعا باور کردم که دماوند گنید گیتی است. من در حدود 200 کیلومتری تهران بودم و میتوانستم دماوند را که خورشید به آن تابیده بود،  ببینم. حظ وافری بردم و خدا را بخاطر ارسال باران زندگی بخش شکر کردم. کاش آلودگی ها نبودند تا ما هر وقت که دلمان برای دماوند تنگ می شد به بالای سفیدخانی می رفتیم و این بام ایران زمین را می دیدیم.

یا حق