بنام خدا

سلام دوستان خوب. نیت نداشتم نکته دیگری برای سال 92 اضافه کنم اما خواستم این نکته را برای تشکر از ایزد منان بنگارم که سال 92 برای اراکی ها سال بسیار پرآبی بود و با باران امروز باید در یک اپسیلون همسایگی 275 میلیمتری قرار گرفته باشیم. مزید اطلاعاتتان سال آبی گذشته اراک فقط 250 میلیمتر بارندگی داشت که در رده سالهای کم آب این شهر را قرار داد، اما پاییز 130 میلیمتری و زمستان 145 میلیمتری که یکی از بهترین زمستان‌ها بود نوید سال خوب کشاورزی را می دهد. امیدوارم لطف خدا بیشتر و بیشتر شامل حال این بندگان گردد و خشکسالی دامنش را از این مرز و بوم جمع نماید. خط سیر تهران تا خراسان خط سیر بسیار خشکی است که در این لحظه‌های تحویل سال از خداوند منان می خواهیم که آنان را با باران بهاری به احسن الحال تبدیل کند. برای همه شما خوانندگان این نوشتار دل خوش، جان آزاد، سفر کربلا و مکه را به قول اراکی‌ها آرزومندم. یا حق

بنام خدا
سلام دوستان خوبم. سال 92 هم دارد نفس‌های آخرش را می کشد. از سال 69 دفترچه خاطراتی باز کردم و شعرها و نکات جالبی را که می یافتم در آنجا به ثبت می رساندم. در دوران ادامه تحصیل در روسیه نیز این‌کار ادامه یافت و در سفر حج سال 82 نیز سفرنامه خانه خدا به ثبت رسید. بعد وبلاگ‌ها آمدند و دفترچه خاطرات و نکات من نیز اینترنتی شد. نه راستش حوصله دارم که back upی به قول خارجی‌ها از آن تهیه کنم و نه وقتش را دارم. همیشه هم این دل‌نگرانی مرا نهیب می زند که نکند یک بار این پارسی‌ بلاگ در این وبلاگ را تخته کند و این همه مطالب این چند ساله به طرفه‌العینی به هوا رود. در دفترچه خاطرات معمولا یادداشت‌هایی برای آخر سال می نوشتم که مثلا این سال چگونه بود. چه اتفاق مهمی افتاد؟ کدام دوست بهترین بود و الخ. می خواستم بگویم در سال 92 بهترین اتفاق حضور مردم در پای صندوق‌های رای و انتخاب آقای دکتر روحانی به ریاست جمهوری بود و افتادن مملکت بدست عاقلان دلسوز که یک جوری حرکت کنند که نه غنی سازی دچار خدشه شود و نه تحریم‌ها دمار از دماغ اهالی ضعیف در بیاورند. قطعا بدترین اتفاق وجود آقای ب-ز بود و نفوذی این چنین در بالای مملکت برای دور زدن تحریم‌ها و پر کردن جیب خود و هم‌پیمانان! اگر تقوای الهی در کار نباشد و دستگاه نظارتی ضعیف عمل کند هر کس ممکن است اگر نیتش خیر باشد بلغزد و در دام شیطان قرار گیرد.
در این سال توانستم شعر عقاب از پرویز ناتل خانلری خدا بیامرز را حفظ کنم و از شعر شیخ صنعان عطار نیز بیش از صد بیت را حفظ کردم. امسال سه مقاله در ژورنال های بسیار معتبر به چاپ رساندم و اگر قصد و غرضی در کار نباشد ممکن است در همین جمعه پرونده دانشیاری‌ام به جایی برسد و همچنین یکی از مقالاتم در ژورنال بسیار معتبر Linear Algebra and its applications  در بین 25 مقاله داغ آن مقام پنجم را بدست آورد که از این بابت خدای بزرگ را شاکرم. همچنین یک پست در داخل دانشگاه برایم پیشنهاد شده که برادران عزیزی از این‌کار منعم کرده‌اند و اگرچه نیتشان خیر است اما آنقدر استدلالشان عاری از منطق بود که انگشت به دهان ماندم. واقعا به نتیجه رسیده‌ام که " ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است" شد چون سربازی پا به رکاب به خدمت می پردازیم و نشد شکر از این بابت که اگر دیگران آمدند و گند زدند مسئولیتش گردن من نباشد. قبلا در جایی مسئولیت داشتم و با فشار عده‌ای عزل( بخوانید مجبور به استعفا) شدم و کس دیگری چنان بلایی بر سر آن مجموعه آورد که پشیمانی می دانم از گوششان در آمده است. اهل جانماز آب کشیدن نیستم که بگویم من فلان و من بمان اما آنقدر مملکتم را دوست دارم که به منافع ملی نگذارم خدشه آی وارد شود. یادمان باشد هر کس منافع شخصی‌اش را به منافع ملی ترجیح دهد به این مملکت خیانت کرده‌است. امسال با بچه‌های دانشجوی گروه بسیار اخت شده‌ام و اگر آن‌ها لطفی دارند از بابت نمره نیست که خودشان می دانند نمره الکی دادن را به هیچ عنوان برنمی تابم. بارش برف و باران هم بهتر از سال گذشته بوده و تا کنون به 200 میلیمتر رسیده و امیدوارم که در ظرف دو ماه آینده به 300 میلیمتر برسد و در حد متوسط باقی بماند. عموی بزرگم همو حاجی که بزرگ خاندان نظری است چند روز پیش در سن 84 سالگی سکته کرده و نصف بدنش فلج شده. او تنها فردی از خانوداه نظری است که سنش از 80 عبور کرده است. برایش از خدای بزرگ شفای عاجل مسئلت دارم.
فرا رسیدن سال جدید را بَه همه شما خوانندگان این نوشته پیشاپیش تبریک می‌گویم و برای همه سال سلامتی و برای مملکتم عزت و سرافرازی را آرزومندم. یا حق  

بنام خدا
سلام دوستان خوبم. ماه اسفند دارد به نیمه می رسد. روز سه شنبه هفته قبل به اتفاق همکار ارجمندم جناب آقای دکتر علیمحمدی جهت ارائه مقاله راهی دیار امام رضا (ع) شدیم. از ویژگی‌های این سمینار برگزاری آن در هتل طرقبه بود. فارغ از شلوغی های کاری دانشگاه و هزینه ایاب و ذهاب. مثل خارجی ها همه جمع در یک جا و سمینار به خوبی برگزار گردید و البته جای خوشوقتی دارد که آقای علی زمانی دانشجوی دهه هفتادمان اینک دانشجوی دکتری دانشگاه فردوسی است و حضورش برای ما دلگرمی. مخصوصا برای رفتن زیارت و جلای روح و روان از وسیله نقلیه‌اش استفاده وافر بردیم. جایزه دکتر رجبعلی‌پور هم با حضور خودش به آقای دکتر قنبری اهدا شد. آقای دکتر قنبری بهترین مقاله را در سمینار ششم که در دانشگاه اراک برگزار گردید داشتند و به این افتخار نائل آمدند. دیدن دکتر رجبعلی‌پور مرا به دانشگاه شهید باهنر کرمان  و دوران کارشناسی ارشد می برد. 20 سال پیش در چنین روزهایی از رساله کارشناسی ارشد خویش با سوالات پیاپی دکتر رجبعلی پور دفاع کردم. دکتر عزادار از دست دادن برادر بزرگش بود اما نخواست این غم عظیم را به جمع منتقل کند و حتی از پوشیدن لباس سیاه امتناع ورزید. وجود چنین مردی برای مملکت ایران مایه افتخار و مباهات است. در هر سمینار جبرخطی او حضور دارد. شاید به جرات بتوان گفت که او نفر اول جبرخطی ایران است.  مقالات متعدد و قوی در شاخه‌های مختلف جبرخطی او را از سایرین ممتاز می کند. دکتر محمد صال‌مصلحیان نیز از ریاضیدانان بنام و صاحب سبک در این مملکت است و مدیری توانا در برگزاری سمینارها و راه‌اندازی ژورنال‌های علمی که فقط دو ژورنال بسیار معتبر خودش راه‌اندازی کرده که بسیار رتبه بالای جهانی دارند. دیدن این بزرگوارن و نشستن پای سخنرانی‌های ارزنده این سمینار را جزء نعماتی می دانم که خداوند برای من ارزانی داشته است. یا حق